De huidige wereld waarin wij leven slaat echt nergens op. Miljoenen mensen verhongeren in de derde wereld terwijl de Europese Unie onverkoopbaar voedsel op laat hopen.Wereldleiders gebruiken geweld om de rust te behouden. Kleine naties vechten met elkaar om kleine stukjes grondgebied. Voor de regeringen gaan de korte-termijnwinsten boven het behoud van de duurzame grondstoffen van de wereld. De overgrote meerderheid van de wereldbevolking zwoegt om maar te kunnen overleven terwijl een kleine minderheid in onvoorstelbare luxe verkeert. De arme mensen worden over de gehele wereld onderdrukt. Daar komt de extra onderdrukking en laster bij waar de "allochtonen" en vrouwen mee te kampen hebben.
Met het oog op deze waanzin pleit de Anarchist Federation voor een hele andere wereld. In plaats van plundering pleiten wij voor samenwerking. Kunstmatige behoefte moet vervangen worden door algemene voorziening. We moeten in harmonie leven met de natuur en niet vijandig tegen over de natuur. Het systeem van onderdrukking en uitbuiting dat door veel mensen als vanzelfsprekend geslikt wordt moet weggeveegd worden. Een betere wereld is echt mogelijk.
Deze brochure legt uit hoe een anarchistisch-communistisch alternatief, in plaats van alleen maar een utopische droom is, in feite de best mogelijke, verstandige en logische oplossing biedt op de problemen van de wereld.
We leven in een rijke welvarende wereld. Het lijkt ongeloofelijk als je kijkt naar de armoede over de gehele wereld, maar er is genoeg voedsel om iedereen op de wereld te voeden. In feite is er genoeg voedsel om de gehele wereldbevolking tot drie keer toe te voeden. Terwijl mensen niets hebben kunnen anderen het veroorloven om miljoenen aan banketten en feesten voor hun even rijke vriendjes uit te geven. Dat we in een door klassen gedreven wereld is zichtbaar voor iedereen. Maar wat bedoelen wij nou met een klasse ? Op zijn simpelst gezegd, zijn er twee klassen: De ene die een grote rol speelt en controle heeft op de wereld zijn welstand en zijn voorzieningen hebben, de Kapitalistische heersersklasse en die moeten werken of een uitkering moeten nemen om te overleven, de werkende klasse
Dit klassensysteem speelt een fundamentele rol in het economische systeem van de wereld dat het leven van elk mens op deze wereld aantast. Dit systeem heet "Kapitalisme" en hoewel het zijn gedaante van tijd tot tijd veranderd heeft, is het gedurende 200 jaar tot een heersende macht geworden. Zo aanpassend, zo allesomvattend en zo corrumperend , wordt het kapitalisme door haast iedereen gezien als vanzelfsprekend en onvermijdelijk. Hoewel dat niet zo is.
Ondanks dat het kapitalisme globaal systeem van uitbuiting en roof is , met gigantische multinationale ondernemingen die over de hele wereld opereren, is de grondslag ervan erg simpel. In weze wordt de welstand door de mensen gemaakt die de grondstoffen uit de natuur bewerken. Om te overleven moeten ze hun arbeid verkopen tegen over de marktprijs (Loonslavernij) Op hun werk maken de arbeiders goederen uit het alledaagse leven of voorzien zij anderen van diensten. Daarvoor krijgen ze als beloning hun loon maar het loon dat ze krijgen is veel minder dan wat het produkt of de dienst in weze echt waard is.
Het verschil van die waarde van wat ze produceren en wat ze beloond krijgen gaat als winst naar de kapitalist. Zo worden de arbeiders overal bestolen van hun deel van de wereldvoorzieningen en in waarde van hun werk. Op deze manier worden ze uitgebuit. Door het op één laten stapelen van de arbeidswaarde vergroten de kapitalisten hun macht en welvaart.
Het kapitalisme is een systeem van onverbiddelijke competitie. Dat leidt steeds weer naar economische crisisen. Die de kapitalisten alleen kunnen overleven ten koste van de arbeiders. Als de winst daalt worden de arbeiders ontslaan, wat een massawerkeloosheid veroorzaakt wat heel normaal is in de hedendaagse samenleving.
Kapitalisme produceert goederen alleen maar voor de winst en niet voor het nut. Dus in plaats van een klein aantal nuttige produkten te produceren, proberen de ondernemingen steeds de verkoop van het aantal producten te laten stijgen. Waardoor je in de supermarkt grote aantal verschillende deodorants, tandpastas en waspoeders vindt. Supermarkten als C1000, Edah enz. verkopen min of meer dezelfde producten en hebben allen é é n doel: de consument zo ver krijgen dat ze hun produkt kopen. In plaats om ons te voorzien van de goederen die wij echt nodig hebben om te overleven, zijn zij meer geï ntreseerd in hoeveel winst ze maken.
Voedsel nodig hebben is niet genoeg, mensen moeten het geld er ook voor hebben en de winstmakers zouden het voedsel eerder laten verrotten dan het uit te delen aan de hongerlijdende en de armen.
Dat wordt heel duidelijk als enorme bergen vlees, boter en graan zich ophopen in de EU ondanks de verschrikkelijke hongersnood in grote delen in Afrika. In dit verband kun je de vele anti-hongersnoodcampagnes meer zien als een druppel op een hete plaat dan een langdurige oplossing. Het creeë ren van zulke voedselbergen is een resultaat van geforceerde schaarsheid wat op de markt hoge prijsen en hoge winst opleverd. De EU-bureaucraten zouden eerder het voedsel in zee laten storten dan hun winst te riskeren. Dit gebeurd over de hele wereld.
Op zoek naar meer winst is het kapitalisme in het tijdperk van het consumentisne overgegaan. We worden door een ingewikkeld medianetwerk tot kopen, kopen en nog meer kopen aangezet. Zelf onze kinderen zijn niet meer veilig voor de adverteerders die door middel van televisie in het huis binnendringen en hun slogans, reclameborden en winkelborden die elke mogelijke plaats bedekken. Kranten en tijdschriften kunnen niet overleven zonder met de advertenties en reclames waarmee ze volgepropt staan. Met behulp van de techniek produceert het kapitalisme nieuwe produkten die nog beter zijn als de vorigen. Neem nou hoe de videotechniek verandert is gedurende de jaren. Het technische snufje van vorig jaar is nu al verouderd. Je moet en zal het allernieuwste en het allerbeste kopen.
Zo`n manier van consumeren wordt niet alleen in de westerse "ontwikkelde" landen toegepast. Zelf de armste Afrikaanse steden zijn volgeplakt met advertenties die de mensen aanzetten om nutteloze en soms zelf gevaarlijke producten te kopen. Het is de werkende klasse van de derde wereld die het meest te lijden heeft van het internationale kapitalisme, omdat de lokale heersers hun deel van de welstand af stelen van de arbeiders. Hun voorraden worden geplunderd. kijk maar naar het kappen van het regenwoud, en de arbeiders moeten leven op een standaard die net genoeg is om te overleven. Veel delen van Afrika kunnen de lokale bevolking niet eens voeden ondanks dat ze voedsel produceren om te exporteren. Zuid-Oost Azië is het snoepwinkeltje en hoerenhuis van de wereld geworden. Al met al dringt het kapitalisme alle aspecten van de kapitalistische levensstijl op.Coca-cola en MacDonalds kun je dus zien als de ware Symbolen van de "Nieuwe Wereld Orde"
Als resultaat van het leven onder zo`n systeem zijn veel werkende en werkeloze mensen natuurlijk min of meer ontevreden. Om toch de vrede en de orde in de maatschappij te handhaven zijn er heel wat middelen ontwikkeld om de mensen te kunnen beheersen en onderdrukken. De machtigste van deze middelen is nog wel de staat, ondanks dat zijn sociale-controlemechanismen in alle delen van de maatschappij terug te vinden .
De Staat werkt samen met het kapitalisme omdat ze veel van de belangen delen. Kapitalisme voorziet de staat van een economisch systeem dat gefinancï eerd wordt door middel van uitbuiting. De staat op zijn beurt zorgt voor een systeem van orde zodat het kapitalisme ongestoord zijn zaken kunnen uitvoeren. In landen zoals Cuba, China en Noord-Korea enz, zijn deze twee verbonden in één systeem dat je het beste kan omschrijven als "Staatskapitalisme"
De staat is vooral een systeem van georganiseerd geweld om de heerschappij van de kapitalistische heersende klasse te behouden. Hoe dan ook kun je het beste orde scheppen door middel van de instemming van de mensen in plaats van enkel bruut geweld. Daarom bevat de moderne staat elementen die onze meningen proberen te sturen en te beïnvloeden en ons als enigzins gehoorzame burgers te laten gedragen. De staat laat ons ook een enigzins vriendelijk gezicht zien als het gaat om uitkeringen en voorzieningen die de zieken, de armen en de ouderen schijnen te helpen.
Door middel van een regering die functioneert via het parlement en de ambtenaren, controleert de overheid zijn geleverde diensten. De militaire machten, de politie, de gerechtshoven en de gevangenissen treden op om ons lichamelijk te controleren. Ze zijn brutale wapens die ons bestraffen als we aan hun "Recht" te regeren durven te betwijfelen.De overheid en zijn onderdrukkende machten zijn geenzins neutraal en zullen zich actief verzetten tegen de strijd om vrijheid.
Het welvaartssysteem, het schoolsysteem en het sociaal werk lijken allemaal zich te intresseren in onze belangen. Maar in het echt zijn het andere subtielere vormen om ons te kunnen controleren en te onderdrukken of ze zijn om economische redenen nodig geworden.
Het gezondheidssysteem bestaat alleen maar om te zorgen voor gezonde arbeiders maar alleen in hoeverre zij nodig zijn om het systeem te laten functioneren. Drank en sigaretten gebruik zijn beiden grote ziekteoorzakers maar levert de overheid veel winst op in vorm van belastingen en accijnsen. Daarom wordt er geen serieuze poging aangegaan om de winst van deze beide industrië n te ondermijnen.
Het scholingssysteem werkt op een zelfde manier ze verschaft werklieden die kunnen lezen, schrijven en rekenen, maar ook worden we geleerd om gehoorzaam bevelen op te volgen en om controle van boven te accepteren. Leraren vullen de hoofden van de leerlingen met ideeë n die aanvaardbaar zijn door de heersende klasse.
Deze ideeë n worden versterkt door de massamedia waaronder de televisie, de radio, de geschreven pers en de filmindustrie. Temidden van deze massamedia worden een aantal ideeë n gecreeë rd die in het allerdaagse leven bekent staan als de "publieke opinie" De "publieke opinie" is het gepopulairiseerde maatsysteem dat aanvaardbaar is voor de heersende klasse waarmee de werkende klasse dagelijks mee geconfronteerd wordt. Zodat nationalisme, religie, racisme en sexisme wat in feite de soldairiteit in de werkende klasse verzwakt alledaagse dingen zijn voor de werkende klasse.
Al deze factoren scheppen de illusie dat we leven in vrijheid, gerechtigheid, gelijkheid en democratie, maar in feite zorgen zij ervoor dat de grip van de staat en het kapitaal nog sterker wordt. Neem nou de "democratie" Wanneer welke partij dan ook de landelijke verkiezing "wint" blijft de heerschappij van de staat en het kapitalisme in stand. De werkende klasse blijft uitgebuit en de heersende klasse blijft van zijn luxes genieten. De conservatieven zijn het meeste betrokken in het kapitalistische machtssysteem en hebben de meeste kans om de verkiezingen te winnen. Maar ook de progressieven als ze al de kans krijgen om te regeren gedragen zij zich als een getemd instrument van de kapitalisten wat ze in weze ook zijn
Buiten het machtssysteem zijn er diverse instanties die zeggen dat ze opkomen voor de belangen van de werkende klasse, terwijl ze juist het systeem van onderdrukking en uitbuiting helpen te behouden. De vakbonden zijn voorbeelden van zulke instanties. Ten eerste ondermijnen ze elke zin van doelstelling en solidairiteit binnenin de industrie en in de individueele werkplaatsen door middel van de werkenden te scheiden naar bekwaamheid en vaardigheid. Dit legt de nadruk op de verschillen van loon en status binnen in de werkende klasse en creeë rt zo een "Aristocratie van Arbeid" Ten tweede zijn de vakbonden georganiseerd op industrieë le basis en trekken dus de strijd uit elkaar. Hoevaak zijn er al stakingen in diverse industrieë n uitgebroken om dan é é n voor é é n neergeslagen te worden
Ook zijn vakbonden bureaucratische organisaties, die andere intresses hebben, hoewel ze anders beweren, dan de arbeiders die ze beweren te leiden. De vakbondsleden willen de staking winnen terwijl de vakbondsbazen hun comfortabele leventje willen behouden. Als deze twee met elkaar in conflict geraken worden de arbeiders verraden. De vakbondsbureaucratië n zijn diep in het kapitalisme geworteld door middel van hun investeringen, bezitsrechten enzovoort.
Het hele onderhandelprocess tussen de vakbonden en de directies (bekent als collectief overleg) dient er hoogstens tot toe om de werkenden enkele voordelen te verschaffen terwijl men het hele uitbuitingssysteem in tact te houden
Op een ander niveau treedr ook het gezin als wapen op in de handen van de onderdrukkers. Kinderen leren vaak van hun ouders ideeën van superieuriteit van mannen, racisme, nationalisme en de noodzaak van gehoorzaamheid en dominatie
Nu je tot zover gelezen hebt vraag je je misschien af hoe we dit systeem van uitbuiting en beheersing, dat alle aspecten van ons leven domineert zouden kunnen vernietigen. Is verandering werkelijk mogelijk? Het antwoordt luidt een definitief ja! De staat en de andere onderdrukkende organisaties bestaan juist omdat er verandering mogelijk is . Het kapitalistische systeem bevindt zich constant in een crisistoestand. Tot een bepaalde mate helpt het constante proces van pieken en dalen wat een deel van het kapitalisme is, dat de machtigste overleven. Aan de andere kant betekent dat constante onstabielheid en de mogelijkheid tot arbeidersopstanden doordat het toenemende kapitalisme er niet in slaagt ze op te lossen.
Het Europa van de jaren tachtig en negentig werdt gebrandmerkt door korte lokale opstanden tegen de politie, werkeloosheid ,verveling en de hoofdbelastingen. Maar nog zijn zij nog kleinschalig als je kijkt wat in het verleden gebeurd is en wat er mogelijk in de toekomst zou kunnen gebeuren. Het is in dit proces van grote sociale verandering waar de plek is van het Anarchistische Communisme. Maar wat is nou Anarchistisch Communisme ?
Kort gezegd (meer leggen we uit in het volgende hoofdstuk) , wil het Anarchistische Communisme de vernietiging van het huidige systeem zien, dat alleen de rijken en de machtigen dient. We willen een wereld zien die gecreeë rt is om de mensen van alle fundamentele behoeften voorziet en waar de geleverde arbeid van iedereen is (Communisme) We willen ook de vernietiging van de macht van de heersende klasse.De samenleving zal moeten gecontrolleerd worden door alle mensen met hun eigen organisaties (Anarchisme) Je vraagt je misschien af of dit niets anders is dan een mooie droom
Een tradititie van de werkende klasse
Anarchisme is geen hersenspinsel van een handjevol elitaire intelectueelen, die absoluut geen contact hebben met de grote massa. Het komt direct voort uit de strijd van de arbeiders en de onderdrukten tegen het kapitalisme, uit hun behoeften en onvervulde verlangens naar vrijheid , gelijkheid, Gelukkigheid, en zelfvervolmaking, elke keer toen de revoluties de bazen omruilden zijn er anarchistische ideeë n en vormen van zulk een organisatie onstaan, soms heel spontaan en vaak zonder zich zelf als anarchistisch te noemen.
In de Engelse revolutie van de 17e eeuw ontwikkelde groeperingen zoals de Levellers, de Ranters en de Diggers ideeë n van vrijheid, gelijkheid en gerechtigheid. Tijdens de Franse revolutie begonnen arbeiders en ambachtslieden, die hun eigen klassenbewustzijn ontwikkeld hadden en ontwikkelden ze tevens anarchistische ideeë n (De Enragé s) Het was tijdens de Parijsse Commune dat de Franse arbeiders, organisaties van de controle door de massa schiepen, die het oude systeem voor korte tijd afschaften, voordat zij in bloed gesmoord zouden worden.Tijdens de Russische revoluties van 1905 en 1917 ontwikkelden boeren en arbeiders zelf daaropgelijkende structuren van directe controle door de arbeiders zoals arbeidersraden en fabriekscomité s. Dat hadt niets te maken met de bolsjewistische machtsgreep in Oktober 1917.Daarop lijkend stichtten de arbeiders van de Hongaarse revolutie arbeidersraden toen ze tegen hun "communistische" onderdrukkers gingen strijden. Gedurende de Franse Meidagen van 1986 werden werkplekken en universiteiten overgenomen en op vele gevallen op vlakbij bij het anarchisme liggende lijnen gerund.
Vanuit deze bewegingen van arbeiders heeft het anarchisme zich ontwikkeld tot een kracht van vele klassenbewuste arbeiders. In het begin van de 19e eeuw ontwikkelde zich een anarchistische tendens in de eerste Internationale, beï nvloed door de russische revolutionair Mikhail Bakoenin en zijn kameraden.
Sinds die tijd speelde het anarchisme een belangrijke rol in de arbeidersbewegingen over de hele wereld, van Zuid-Amerika naar Duitsland en Zweden, tot China en Japan. Het heeft diepe wortels in de bewegingen van de klassenstrijd in Italië , Spanje en Portugal. Het speelde ook een grote rol in alle moderne revoluties.
Anarchisten hebben er altijd voor gepleten en gevochten, dat het nodig is dat arbeiders het gezag omver werpen en over nemen, dat zij de werkplaatsen zelf gaan controleren. Ze hebben er steeds gewaarschuwd tegen het gevaar dat een partij of een andere groepering via de rug van de arbeiders de macht zo kunnen overnemen.
Het was tijdens de Russische revolutie van 1917 dat de waarschuwingen van de anarchisten dat de strijd zou worden overgenomen door een stel carrië risten en beroepsrevolutionairen uitkwamen. Anarchistische militanten speelden een invloedrijke en actieve rol in om de dienstplichtige soldaten het vechten van de wereldoorlog te laten weigeren en om mee te gaan doen aan de opstanden in de steden en op het platteland. Ze hebben geholpen om het Tsaaristische en het daarop volgende Middelklasse-regime om ver te werpen.
Gedurende het jaar 1917 werden de arbeiders steeds militanter en radicaler. Ze namen enthousiast de leiding over de fabrieken en ze eindigden het oude systeem van overheersing. De boeren namen het land in en de arbeiders, boeren en soldaten stroomden terug naar huis. De anarchistische slogans als "Het land aan die die het bebouwen, de fabrieken aan die, die erin werken" en "Alle macht aan de Sovjets" werden door de Bolsjewistische (Communistische) partij overgenomen. Op een slinkse manier bedroog Lenin de revolutionaire massa om aan de macht te komen. De arbeiders werden onderdanen van een amper bemiddelbare partijdictatuur, dat jaar per jaar wreder werdt.
De anarchistische bewegingen werden ook het slachtoffer van de bolsjewistische onderdrukking en vele anarchisten werden neergeschoten, gevangen genomen of gedeporteerd. De Bolsjewisten waren bang voor de invloed van anarchisten op de bevolking, het waren de anarchisten die in de eerste rij stonden bij het opstellen van de fabriekscomitè s en om het verdelen van de arbeidsplaatsen.
In Oekraï ne, speelde de Machnoï stische beweging, onder invloed van de anarchistische militant Nestor Machno een grote rol in de strijd tegen de witte (Tsaaristische) garde, die op weg waren om de bolsjewistische regering in Petrograd omver te werpen. De Machnoï stische beweging heeft letterlijk het leven van het Bolsjewistische regime gered. Dit bespaarde hun niet van ferme aanvallen van Trotski en Lenin. De machnoï sten werden gedwongen om op meerdere fronten te gelijk te vechten en uiteindelijk verloren ze tegen de overweldigdende vijand. Desalniettemin en zelfs onder zeer moeilijke oorlogstoestanden probeerden zij algemeen bezit van het land in hun regio onder hun controle te behoudemn
Net zo`n geval waren de revolutionaire zeelieden van de marinebasis van Kronstadt, die door de bolsjewistische leiding in 1917 nog "een bloem van de revolutie" genoemd werdt werden zij in 1921 voor "contrarevolutionairen" en "Wit-gardisten" uitgemaakt. Wat hadden ze misdaan ? Ze betwijfelden over de Bolsjewistische diktatuur boven de raden, die nu meer lege hulsen waren in plaats van organisaties van de arbeiders. De Kronstadtse zeelieden lieten de anarchistische uitval tegen de staat herleven, ze reageerden op de schrikwekkende brutaliteit van de bolsjewistische politie, de staatscorruptie en de hongerloontjes. Om die reden werden ze koeldbloedig afgeslacht
Het was in Spanje in het jaar 1936 toen de anarchistische beweging tegenover é é n van hun grootste uitdagingen stond en opende de mogelijkheid van een anarchistisch geï nspireerde revolutie. De anarchistische massavakbond, de Confederacion Nacional del Trabajo (Nationale Confederatie voor Arbeid), en de anarchistische organisatie Federacion Anarquista Iberica, (Anarchistische Federatie Iberië ) stonden aan de eerste rij te vechten tegen Franco (gesteund door de militairen, fascisten ,monarchisten en de kerk) toen die de beoogde regering van plan was omver te werpen. In veel gebieden werden de legermachten van Franco verslagen door gewapende boeren en arbeiders. In regios zoals Catalonië en Aragon, namen de boeren en arbeiders hun leven in eigen handen, doordat de landbouwgebieden en fabrieken gemeenschapsbezit werden. Echter dit Spaanse anarchisme was het grootste deel gebouwd om de vakbonden ,miste politieke kennis en werden snel uitgemanouvreerd door de "communisten" en de regeringspolitici. Dit leidde helaas tot een compromis van anarchistische posities en politiek. Het Spaanse Anarchisme is niet alleen verslagen door de fascisten en het kapitaal , maar ook mededankzij de Stalinisten en hun eigen politieke zwakte.
De schets van de anarchistische ontwikkeling hier gegeven laat zien dat echte veranderingen kunnen gemaakt worden door arbeiders die door het anarchisme geï nspireerd zijn. Anarchisme is geen utopische droom. Het is een altijd aanwezige factor geweest in de praktijk van de arbeidersbewegingen.Ons doel is het om het anarchisme de belangrijkste stroming van de arbeidersbewegingen te maken. Terwijl arbeiders zoeken naar libertarische oplossingen voor hun problemen tijdens revoluties, zijn er mensen zoals de Trotskisten en de middenklassepolitici die in tijden van revolutie de macht proberen over te nemen
Anarchisten zijn in het verleden veel te naïef geweest. Ze zagen de grootste vijanden (correcterwijze) in het kapitaal en de staat maar waren zich niet genoeg bewust van het gevaar van diegenen die zich voor deden alsof ze een deel van de arbeidersbeweging waren. Dat is de reden waarom er een grote degelijk georganiseerde en bewuste anarchistische organisatie nodig is. Zulk een organisatie moet alternatieve visies voor de toekomst bieden, anarchistische ideeën ontwikkelen en tegenargumenten leveren tegen de staatssocialisten, liberalen en alle andere valse vriendjes van de arbeidersklasse. De vijanden van het anarchisme zijn goed georganiseerd, daarom moet het anarchisme zich beter gaan organiseren. Het is een taak van de Anarchist Federation om mee te helpen bij het onstaan van zo`n organisatie.
De anarchistisch communistische samenleving zal radicaal anders zijn dan de manier waarop wij tegenwoordig leven. Het Kapitalisme heeft in de laatste 200 jaar de wereld zo erg verandert dat hij niet niet meer te herkennen is. De kapitalisten en de staatscommunisten (staatskapitalisten) hebben geprobeerd om de natuur te beheersen en hebben ons naarbij een ecologische ramp gebracht. Direct om de hoek zijn nachtmerriescenarios mogelijk, doordat de natuur moet wijken voor industrialisering, kernkracht, Koolstofdioxide uitstoot, ontbossing en bioïndustrie etc.
Anarchistisch-Communisme zal een radicale verandering in ons denken betekenen, hoe wij ons leven inrichten. We moeten in harmonie met de natuur leven, niet vijandig. Hebben we echt zoveel verschillende soorten auto`s nodig? Hebben we echt 20 verschillende soorten tandenborstels nodig? Zijn er geen andere manieren van electriciteitwinning die beter zijn voor het milieu . Deze en andere ecologische vraagstukken moeten overwonnen worden als de mens het meeste uit zijn toekomst wil halen.
We moeten niet alleen de manier hoe wij met de natuur omgaan veranderen, maar ook de manier waarop wij met elkaar omgaan. Alle aspecten van ons leven worden op dit moment beheersd van boven af. Van duizenden mensen is het werk de baas spelen over anderen of het beperken van de vrijheid van anderen. Jongeren, allochtonen, homoseksueelen en andersdenkenden zijn extra geschikt voor politie-imitatie. Als we een werkplaats binnengaan zien we elk schijntje van persoonlijke controle weg geveegd door onbeduidend management en pesterijen. Voor veel vrouwen en kinderen is zelfs thuis geen veilige plek aangezien de tirannerij in het gezin.
Anarchie betekent vrijheid. Individuë n moeten niet aan bemoeienis van buitenaf blootgesteld worden zo lang ze de vrijheid van anderen maar niet beperken. Maar vrijheid betekent niet dat je kan doen en laten wat je maar wilt. Echte vrijheid zal betekenen dat alle mensen zekerheid hebben, en in een veilige en onverzadigde natuur kunnen leven om het uiterste uit hun potentieel te halen. Vrijheid betekent dan het best mogelijke onderwijs en de best mogelijke gezondheidszorg om het beste uit de mensen te halen.
De beste manier om de vrijheid te versterken is door het ontwikkelen van gemeenschappen, waarin de mensen hun eigen levens in de hand kunnen nemen. Onder het kapitalisme zijn alle gemeenschappen verdwenen behalve een paar individuë n en families die zich helemaal van de buitenwereld afgesloten hebben. In de anarchistische samenleving zullen gemeenschappen verschijnen in allerlei vormen, waarschijnlijk op basis van werkplaats of woonplaats. Deze gemeenschappen zullen vrijwillig met elkaar samenwerken met, zo wordt een netwerk van onafhankelijke maar toch samenwerkende gemeenschappen gevormd wordt, die samen de samenleving zullen gaan beheren.
Dit systeem, bekend als federatie, zal gemeenschappen op lokaal en internationaal niveau samenbrengen. Doordat de sociale organisaties zich gaan baseren op een gevoel van solidairiteit en samenwerking, kunnen de mensen gaan samenwerken om vorm te geven aan hun leven en om hun vrijheid uit te breiden.
Zodat de mensen voor de eerste keer, hun leven helemaal in hun eigen handen kunnen nemen. Er zal geen plaats zijn voor leiderschap, bazen, beroepspolitici en ambtenarij. Waar bepaalde taken mensen in bepaalde verantwoordelijke posities nodig zijn zullen deze waarschijnlijk vervult worden op vrijwillige en waarschijnlijk op halftijdse basis, en daarbij zullen zeop elke gewenst tijdstip teruggeroepen kunnen worden door de mensen waarvoor ze werken.
Anarchisme zou een einde betekenen van de "Wet en Orde" zoals we die nu nog kennen. Het wetssysteem van politie, magistraten en gevangenissen is een middel om de rijken en de machtigen tegen het volk te beschermen. Na de afschaffing van ongelijkheid en heerschappij zouden zulke lichamen afgeschaft kunnen worden. De gevangenissen zouden vernietigd worden, de rechters zouden met pensioen gaan en politieagenten zouden een nieuwe aanstelling krijgen om sociaal nuttig werk te doen. De meeste misdaden worden veroorzaakt door ongelijkheid van welstand.Als het bezit gemeenschapsgoed word zouden de meeste misdaden verdwijnen. Er zouden dan nog wel antisociale elementen zich voordoen maar daarmee zouden de gemeenschappen zelf mee moeten afrekenen en dat alleen op een rechtwaardige en menselijke basis.
Het kapitalisme heeft alle menselijke relaties verdraait en verstoort. Gierigheid, de drang om rijk te worden, promotie op het werk,het degraderen van de mensen tot economische é é nheden, uitensluiten van individuë n en ga zo maar door, zijn allen een direct gevolg van het plaatsen van mensen voor het geld.
Anarchistisch-communisme zou het kapitalisme vernietigen en ook het privé bezit dat zal in de handen van de mensen komen. De openbare voorzieningen, de winkels, kantoren, fabrieken, warenhuizen en de grond zouden allemaal door de gemeenschappen beheerd worden waar iedereen er baat bij heeft.Maar dit zou niet het einde betekenen van het eigen bezit
Voor Communisme is de afschaffing van geld en valuta nodig en als de condities het toelaten de verdeling van goederen en diensten op basis van de persoonlijke behoeften. In andere woorden de mensen kunnen nemen en gebruiken wat ze willen, zolang ze het maar nodig hebben. Als de produktie niet genoeg is de geheele behoefte te voldoen dan zouden de producten gelijkwaardig verdeeld worden om de gelijke distrubutie te waarborgen. Door middel van computertechnologie, zouden er weinig problemen zijn om de produktie en verdeling af te stellen op iedereen zijn behoeften, vooral omdat het produceren van absoluut onnodige produkten afgeschaft wordt, wat het huidige systeem nog kenmerkt.
Tegenwoordig, is werk voor de meeste mensen iets om zoveel mogelijk te vermijden maar is voor hun nodig om toch te kunnen leven op een beetje normale standaard. In de anarchistisch-communistische economie zal het vervaardigen van onnodige produkten worden afgeschaft en het vervaardigen van nodige produkten zal worden beperkt om aan de behoefte te voldoen. Dan zal onplezierig werk tot een minimum gerationeerd worden of overgenomen worden door mensen die het graag doen of door degelijke machines. Het onderscheid van werken en niet-werken zal verdwijnen en de mensen zullen weer in harmonie met elkaar samenleven.
Hoe dan ook, anarchistisch-communisme is niet gewoon een nieuw soort van economie of manier van sociale organisatie.Maar een steeds doorlopend process van ontwikkeling beginnend voor de revolutie tot lang erna, er moet gestreden worden tegen alle geloven, houdingen, instellingen en praktijken die vrijheid en gerechtigheid beperken. Met religie, sexisme, leeftijdsdiscriminatie, racisme, nationalisme, hebzucht en zelfzucht moet afgerekend worden, anders zou de revolutie nutteloos geweest zijn.Maar we kunnen niets doen dan de verlopen te voorzien die zich kunnen voordoen. Veel omstandigheden zullen opkomen die wij niet kunnen voorspellen en daarom is deze schets van de anarchistische samenleving in geen enkele zicht "heilig" of een onveranderbare kantekening
Als je bekijkt hoe de wereld eruitziet, vergelijkend met het systeem dat wij, anarchistische communisten graag zouden willen hebben, dan is er als we het op zijn zachtst zouden uitdrukken, nog heel wat te doen hebben. Om zo`n grote verandering tot stand te brengen lijkt en is een enorme opgave.
Maar als je door dit ontmoedigd wordt, denk eraan dat we leven in een snel veranderderende wereld.De wereld, waar we nu in leven zou vergeleken met 20 jaar geleden onherkenbaar zijn.Feitelijk is de wereld meer veranderd in de laatste 50 jaar. Dan de 500 jaar daarvoor
Dingen zoals de economie en de techniek spelen een deel in hoe de wereld zich gevormd heeft maar op het einde zullen toch de mensen de veranderingen maken. Eerder in deze brochure, hebben we de verzorgingsstaat al genoemd als vorm van overheersing. Maar aan de andere kant zijn dingen als de gezondheidszorg er alleen maar door gekomen omdat de arbeidersklasse er voor gevochten heeft (Hoewel vele politici de roem voorzichzelf proberen op te eisen) Zonder de dreiging van actie zouden deze dingen nooit bereikt zijn. De staking en de dreiging tot heeft geholpen de lonen en de arbeidsomstandigheden te verbeteren. Zonder actie vanuit onze klasse zullen de omstandigheden alleen nog maar slechter worden. Zoals de poll-belasting van Thatcher, die werdt alleen maar geschapt omdat mensen ertegen vochten en weigerden om die belasting te betalen.
Vandaag de dag hebben we de kracht om dingen te veranderen als we er maar samen voor vechten. De macht om de samenleving te veranderen ligt in de handen van die, die alles Creë ren: de arbeiders. Dat is de bron van onze macht, als we beslissen hem te gebruiken, niet voor enkele hervormingen !! maar voor sociale revolutie !!
De anarchistische communisten zijn niet de enigen die praten over revolutie. In het verleden waren er ontelbare revoluties, en het kapitalisme heeft al deze revoluties overleeft. Echt Communisme heeft nog nooit ergens bestaan; de voormalige Sovjet-Unie met zijn "socialistisch" hoogtepunt hadt niets met echt communisme te maken. Staatscommunisme was een vorm van kapitalisme (Staatskapitalisme) waar de Communistische partij de heerser was en de partijbureaucraten waren diegenen met de privilegen.
Met de ineenstorting van het staats"communisme" (staatskapitalisme) in Oost-Europa zijn er nog steeds groeperingen die de Sovjet-unie als voorbeeld nemen. Merkwaardig genoeg verspreiden deze groeperingen nog steeds dezelfde boodschap."De arbeiders zijn achtergesteld" beweren ze, "Ze moeten geleidt worden door een organisatie zoals de onze, er is een crisis in leiderschap. Alleen wij weten de weg voorwaarts" (...) "We hebben discipline nodig in de partij" (...) "een partij van leiders en volgers", enzovoort
Het oude Sovjet-Unie model van zogenaamd socialisme was een ramp voor de arbeidersklasse over de hele wereld. Of de mensen nou de leer van Lenin, Trotski, Stalin of Mao volgen, de waarheid is dat deze "Profeten" zich bewezen hebben als vijand van de echte arbeidersklasse (In tegendeel van hun waanideeën over wat nou echt de arbeidersklasse is ). De boodschap is duidelijk: de werkende klasse en de onderdrukten, als we ooit vrij willen zijn moeten wij dat zelf doen zonder zelfbenoemde leiders.
Als deze mensen ooit succesvol zullen zijn, dan zullen ze nieuwe vormen van onderdrukking en uitbuiterij invoeren. Ze zullen schreeuwen over socialisme en de nieuwe o zo goede wereld, maar zij zullen heersen en niet de onderdrukten, die zullen nog steeds onderdrukt worden. Ze zullen misschien de naam van het systeem veranderen, maar de onderdrukking en uitbuiting zal dan nog steeds voortbestaan.
De sociaal-democratische partijen gebruiken heel soms het woord "socialisme" om hun politiek te beschrijven. Nog é é ns, de sociaal-democratische partijen zijn nooit socialistisch geweest en dat ze zullen het ook nooit zijn ! De sociaal-democratische partijen voorzien een paar carrieristen uit de midden-klasse van werkplek. Ondanks meerdere sociaal-democratische regeringen is er nooit iets veranderd. Er is nog steeds massawerkeloosheid, racisme en happen uit de welstand enzovoort. Het kapitalisme bestaat nog steeds op hetzelfde peil als daarvoor.
Hoe dan ook, alle neigingen tot radicale veranderingen zijn door de sociaal-democraten jaren geleden gestopt. Alleen een steeds kleiner wordend groepje van dromers en zelfbedriegers hebben nog wat hoop in deze stroming.
De Anarchist Federation is opgezet om mee te helpen voor de strijd om een betere wereld - een wereld zonder politici, generalen, priesters en bazen. Wij zien ons niet als een groepje goeroes die alle antwoorden hebben, we geloven wel dat onze ideeë n en aanzichten nuttig kunnen zijn voor de arbeidersklasse. We geven ook een duidelijke visie over hoe wij een wereld zonder uitbuiting zouden kunnen bereiken.
In deze tijd proberen wij onze ideeë n te verspreiden onder de werkende klasse. Dit betekend het produceren van tijdschriften, brochures, affiches, cassetes enzovoort, om de anarchistische boodschap in een maar zo groot mogelijk publiek te verspreiden. Maar anarchistisch communisme bestaat er niet alleen in om goede ideeë n te hebben. Alleen Ideeë n hebben heeft geen zin, ze moeten ook in praktijk gebracht worden. Daarom is de Anarchist Federation ook actief in het steunen van stakers, krakers, huurders, gevangenen, demonstraties, opstanden,staakposten, enz. We steunen ze niet alleen om onze ideeë n te propageren, maar vooral omdat wij geloven dat zulke opstanden en hun verbindingen tot de sociale bewegingen een klassenbewustzijn kan creë ren. De ondersteuning van zulk een bewustzijn is belangrijk omdat het betekend dat een kleine overwinning vandaag kan leiden tot een grote victorie morgen.
Wij komen in de strijd als anarchistische communisten, in andere woorden wij proberen het idee door te zetten dat de strijd moet gevoerd worden door de arbeiders zelf in plaats van partijleiders, opruiers, vakbondsbureaucraten of zelf-benoemde gemeenschapsleiders,
In alle lagen van de samenleving ondersteunen we de vorming van achterbangroeperingen, zoals zelfstandige vrouwengroepen die strijden tegen sexuele onderdrukking. Op dezelfde manier zullen we zelfstandige allochtonengroepen ondersteunen om racisme en fascisme te bestrijden. Terwijl zullen we proberen om anarchistische revolutionaire groeperingen in de industrie te creeë ren, zodat zij de anarchistische boodschap kunnen verspreiden. Maar in elk geval is elke strijd om vrijheid een strijd tegen het kapitalisme.
De A.F probeert niet een zwaartepunt of een bepaalde strijd voor te trekken boven een andere. Veel te lang is de arbeidersklasse versplintert en beheersd. Het is een onveranderlijke noodzakelijkheid, dat we alle elementen van de klassenstrijd met elkaar verbinden om een massaorganisatie te creëren tegen huidige systeem.
En dit is het hoofdstreven, namelijk het creëren van een immense solidairiteitsbeweging van strijders tegen de heersende en onderdrukkende klassenheerschappij.
Het is belangrijk om de middelen te scheppen om onze klasse te kunnen laten reageren op de aanvallen van boven. Doordat de strijden tegenwoordig van elkaar los worden gezien, kunnen ze makkelijk neergesabeld worden. De creatie van een ware arbeidersklasse eenheid zal als é é n van ons aangevallen wordt betekenen dat dat een aanval op ons allen is.
We zeggen niet dat zo`n organisatie zich alleen defensief moet opstellen. Door vertrouwen in ons als klasse op te bouwen kunnen we ons midelen verschaffen om zelf in de aanval gaan tegen het systeem.
En met aanvallen bedoelen wij het creëren van een zelf geoganiseerde massabeweging en het creeëren van arbeidersraden als kracht van de arbeidersklasse. daaraan toegevoegd aan dat zullen er huurders en gemeenschapsorganisaties onstaan, die allen worden gecontrolleerd door diegenen die hierin directe betrekking in hebben, ook zullen we meedoen aan huurstakingen, demonstraties, opstanden en sociale onrusten. Zo`n beweging zal de macht hebben om het kapitalisme te stoppen
De heersende Klasse is blij met de huidige stand van zaken (het opduiken van af en toen een economisch jojo-spelletje) Ze zijn ontsteld over de gedachte van het anarchistisch communisme. En als we het hebben over het organiseren van een massabeweging van verzet met als doel de grondvesten van het kapitalistische systeem onver te werpen, dan weten wij uit de geschiedenis, dat de kapitalisten al de strijdkrachten die de staat tot zijn beschikking heeft, in zal zetten om de beweging te stoppen. Omdat wij praten over een sociale revolutie. Zij zullen proberen niet alleen de politie maar ook het leger (Als zij al trouw blijven aan het systeem) in te zetten om de beweging te stoppen. Ze zullen benden van fascisten, spionnen, provocateurs en huurlingen op ons af sturen om alles te doen om ons maar te stoppen.
Hierdoor is het zeer waarschijnlijk dat een sociale revolutie wordt gevolgd door een aantal pogingen tot contra-revolutie door de heersende klasse en zijn aanhangers. Daarom zal een sociale beweging altijd een gewapende opstand tegen de heersende klasse nodig hebben. De klassenstrijd onder controle van de arbeiders kan aspecten van anarchistisch communisme in praktijk brengen, maar de creatie van arbeidersmillities zal nodig zijn om zich te verdedigen tegen en uiteindelijk voor het verslaan van het kapitalisme.
Dit zal allemaal wel wat hard klinken, maar met het kapitalisme dat richting een nog gammeler economie gaat, dat naar meer "conventionele" en nucleaire oorlogen gaat en ook naar afbraak van het milieu, zijn de slechte tijden in de werkelijheid al hier en kan het van moment op moment erger worden.
Wij willen een toekomst voor ons en voor onze kinderen - een toekomst die de maximale vrijheid beloofd zonder economische uitbuiting. We geloven dat wij de grondvesten voor al dit vandaag al gelegd hebben. De A.F vecht voor zo`n toekomst. Wij organiseren ons op de manier die ons ultieme doel weerspiegeld. Wij hebben geen rigide bureaucratie (Zoals de meeste linkse organisaties) die door é é n of andere partijchef gerund en gemanipuleerd worden. In feite hebben wij geen voltijds of deeltijdsfunctionarisen of centrale comités, geen leiders en opvolgers. Onze standpunten tegen over bepaalde thema`s en acties worden overééngekomen door gelijke deelname (zover mensen bepalen er aan mee deel te nemen) op verschillende manieren. Inclusief het afdrukken van discussies in een intern bulletin, jaarlijkse conferenties (die open zijn voor alle leden), deligatie bijeenkomsten (samengesteld uit korttijdse groepdelegaties en individueele leden) en regelmatige scholingsdagen. Alle "functionarissen" (zoals nationaal secretariaat,penningsmeester enz.) worden voor bepaalde perioden gekozen en kunnen op elk moment afgezet worden door conferenties of delegatie bijeenkomsten, als zij niet degelijk handelen.
De Anarchist Federation, is zoals de titel al verklaard, een federatie. Het doel van de AF is om te handelen op een samenwerkende manier om een zo groot mogelijke invloed te binnenin de werkende klasse te hebben. Daarom kunnen leden bij ons in treden als ze bepaalde doelen en beginselen goedkeuren (Afgedrukt aan het einde van deze broschure) Leden die aan de vestiging van die politieke aanzichten zijn, hebben een verantwoording deze ook in de praktijk om te zetten. Dit betekend dat lokale groepen en individueele leden hun acties in deze trant organiseren.
Als je in het algemeen met de afgedrukte idee ë n in deze brochure eens bent, en als onze doelen en beginselen goedkeurt, verzoeken wij je om te informeren naar een lidmanschap door te schrijven naar
BM ANARFED, London, WC1N 3XX, England.